Het arrest nr. 118.576 van de Raad van State van 24 april 2003 vernietigt in het koninklijk besluit van 6 maart 1997 betreffende de beroepstitel en de kwalificatievereisten voor de uitoefening van het beroep bandagist, van orthesist, van prothesist en houdende vaststelling van de lijst van de technische prestaties en van de lijst van handelingen waarmee een bandagist, orthesist, prothesist door een arts kan worden belast, de artikelen 4, 1°, 5, 1°, 6, 1°, 7, 1°, 8, 1° en 9, 1°.

3° de erkende bandagisten, bedoeld in artikel 1, 4°, van het koninklijk besluit van 6 maart 1997 betreffende de beroepstitel en de kwalificatievereisten voor de uitoefening van het beroep van bandagist, van orthesist, van prothesist en houdende vaststelling van de lijst van technische prestaties en de lijst van handelingen waarmee een bandagist, orthesist, prothesist door een arts kan worden belast, en die in het Nederlandse taalgebied gevestigd zijn.

Raad van de tandheelkunde 1. a) 13 augustus 1998: «Eerste zesmaandelijks activiteitenverslag van de Raad van de tandheelkunde» aan de heer Marcel Colla, minister van Volksgezondheid en Pensioenen. b) 17 februari 1999: «Avis d'urgence concernant les prothésistes dentaires». c) 23 december 1998: «Activiteitenverslag van de Raad van de tandheelkunde 1998» aan de heer Marcel Colla, minister van Volksgezondheid en Pensioenen. d) 25 mei 1999: «Advies betreffende de tandprothesisten» aan de heer Marcel Colla, minister van Volksgezondheid en Pensioenen. 2. a) Ja. b) Ja. c) Niet van toepassing.

Raad van de tandheelkunde 1. a) 13 augustus 1998 «Eerste zesmaandelijks activiteitenverslag van de Raad van de tandheelkunde aan de minister van Volksgezondheid en Pensioenen». b) 17 februari 1999 «Avis d'urgence concernant les prothésistes dentaires». c) 23 december 1998 «Activiteitenverslag van de Raad van de tandheelkunde: 1998 «aan de minister van Volksgezondheid en Pensioenen». d) 25 mei 1999 «Advies betreffende de tandprothesisten» aan de minister van Volksgezondheid en Pensioenen».

In dat geval zou de nomenclatuur worden gebruikt om, naast de gewone prothese, een vervangprothese ter beschikking te stellen. Wanneer de patiënt over twee prothesen beschikt, zou het interessant zijn dat de prothesist-zorgverlener, wanneer de vernieuwingstermijn is bereikt, de situatie samen met de patiënt en de voorschrijvende arts zou bekijken.

Nu de nieuwe nomenclatuur sinds enkele jaren in voege is, komt er evenwel een probleem aan het licht. De patiënten worden systematisch opgeroepen door de prothesist en ze vragen hun arts een voorschrift voor de vernieuwing van de prothese uit te reiken.