De patiënt wordt op de hoogte gebracht van de resultaten van die raadpleging (artikel 3, § 2, 3°); - indien er een verplegend team is, dat in regelmatig contact staat met de patiënt, dient de behandelende arts het verzoek van de patiënt te bespreken met het team of leden van dat team (artikel 3, § 2, 4°); - indien de patiënt dat wenst, moet de behandelende arts zijn verzoek bespreken met de naasten die hij aanwijst (artikel 3, § 2, 5°); - de arts moet zich ervan verzekeren dat de patiënt de gelegenheid heeft gehad om over zijn verzoek te spreken met de personen die hij wenste te ontmoeten (artikel 3, § 2, 6°); - indien de arts van oo ...[+++]rdeel is dat de meerderjarige of ontvoogde minderjarige patiënt kennelijk niet binnen afzienbare termijn zal overlijden, moet hij minstens één maand laten verlopen tussen het schriftelijke verzoek van de patiënt en het toepassen van de euthanasie, alsook een tweede arts, die psychiater of specialist in de aandoening in kwestie is, raadplegen die zich moet vergewissen van het aanhoudende, ondraaglijke en niet te lenigen karakter van het fysieke of psychische lijden en van het vrijwillige, overwogen en herhaalde karakter van het verzoek (artikel 3, § 3).

De behandelende arts brengt de patiënt op de hoogte van de resultaten van deze raadpleging; 4° indien er een verplegend team is, dat in regelmatig contact staat met de patiënt, het verzoek van de patiënt bespreken met het team of leden van dat team; 5° indien de patiënt dat wenst, het verzoek van de patiënt bespreken met zijn naasten die hij aanwijst; 6° zich ervan verzekeren dat de patiënt de gelegenheid heeft gehad om over zijn verzoek te spreken met de personen die hij wenste te ontmoeten; 7° indien de patiënt een niet-ontvoogde minderjarige is, bovendien een kinder- en jeugdpsychiater of een psycholoog raadplegen en hem op de hoo ...[+++]gte brengen van de redenen voor deze raadpleging.

Wat uw idee betreft om verpleegkundigen of (universitaire) opleidingscentra toe te laten om volgens hetzelfde model als voor mantelzorgers verpleegkundige technieken aan te leren aan verzorgenden (die hulpverstrekkers zijn en geen gezondheidszorgbeoefenaars), liggen de dingen helemaal anders. In die situatie zou een gezondheidsprofessional zijn kunde aanleren aan een andere beroepsbeoefenaar die geen gezondheidszorgbeoefenaar is, en dan zou die persoon daar financieel voordeel uithalen (aangezien de verzorgende een loon krijgt om zijn activiteiten uit te voeren).

1. a) Kunnen verzorgenden in zorginstellingen, onder dezelfde voorwaarden als mantelzorgers, verpleegkundige handelingen uitvoeren? b) Kunnen zij terecht voor bijkomende vorming in de universitaire centra die hier in een opleiding en attesteren voorzien?

Ook het ontbreken van een echte dialoog tussen de arts en het verplegend team, de eenzaamheid en het lijden van de verplegers zelf, de ontoereikende opleiding van de artsen zowel op medisch vlak (pijnbestrijdende behandelingen) als op psychologisch vlak (dialoog met de patiënt en het verploegend team, met de naasten), en de afwezigheid van elke ethische discussie in de ziekenhuizen zijn tijdens de hoorzittingen in de verf gezet.

Het maken van het toilet bijvoorbeeld - dat is het wassen en aankleden van de mensen 's ochtends - gebeurt in de praktijk soms door een verpleegkundige, soms door een zorgkundige, soms door een orthopedagoog en in het weekend soms gewoon door een mantelzorger.