Wat de wetgever betreft : tijdens de aan de gang zijnde parlementaire voorbereiding in de Kamer zijn hierover al veel tegenstrijdige verklaringen afgelegd.

Indien, zoals uit het verslag aan de Koning kan worden opgemaakt, de steller van het ontwerp de toekomstige regeling beoogt uit te werken naar het voorbeeld van de regeling bepaald in artikel 10 van het koninklijk besluit van 18 december 2009 `betreffende de private radiocommunicatie en de gebruiksrechten voor vaste netten en netten met gedeelde middelen' en indien hij de procedurele fase van de ingebrekestelling, zoals die thans door de geldende bepaling is voorgeschreven, wenst te schrappen, doet hij er beter aan de op te heffen leden te vervangen door een bepaling waarin deze fase niet meer voorkomt maar die toch de wezenlijke regels ...[+++]bevat inzake de naleving van het beginsel van de procedure op tegenspraak (1).

Overwegende dat de procedure vastgesteld door artikel 65 van de wet van 4 december 2006 betreffende het gebruik van de spoorweginfrastructuur oplegt dat de betrokken partijen dienen gehoord te worden, heeft de Dienst Regulering beslist om de betrokken partijen te horen door middel van de uitwisseling van memories. Bijgevolg werd door de Dienst Regulering een kalender vastgesteld voor een tegensprekelijke procedure die aan Infrabel de mogelijkheid gaf om als laatste te antwoorden. Deze kalender werd door de partijen niet gecontesteerd.

Art. 18. Ter gelegenheid van de maatregelen van onderzoek kunnen de aangewezen staatsraad en het aangewezen lid van het auditoraat de partijen op tegenspraak horen, waarbij hun advocaten opgeroepen worden, evenals alle andere personen; zij kunnen hen vragen alle documenten en inlichtingen mee te delen die betrekking hebben op het geschil.

Wanneer de derde geroepen is een actieve rol te spelen bij het zoeken naar een oplossing van het geschil, zou hij in elk geval het beginsel van hoor en wederhoor moeten eerbiedigen en gebruik moeten maken van zijn bevoegdheid om de partijen afzonderlijk te horen, met als enig doel het bereiken van een akkoord te bevorderen.

De voorbeelden van het vergelijkend recht tonen aan dat het contradictoir verloop van het deskundigenonderzoek in strafzaken geenszins onwerkbaar is; zij zouden het Belgisch recht moeten inspireren opdat daarin ervan wordt uitgegaan dat het deskundigenonderzoek in strafzaken, bevolen in de voorbereidende fase, in beginsel contradictoir verloopt (wat inzonderheid aan de magistraat van het openbaar ministerie of aan de onderzoeksrechter die het heeft bevolen de verplichting zou opleggen, zoals in burgerlijke zaken, de deskundige te verzoeken de partijen reeds bij het begin van zijn opdracht op te roepen en te horen, hun verklaringen en vo ...[+++]rderingen te verzamelen, en vervolgens hun zijn vaststellingen mede te delen en hun opmerkingen te aanhoren alvorens zijn conclusies te formuleren) en dat die magistraat slechts in uitzonderlijke omstandigheden (bijvoorbeeld wanneer de strategie van het onderzoek zou worden bedreigd door de tegenspraak, wanneer het spoedeisend karakter het verantwoordt, wanneer het onderzoek het nog niet mogelijk heeft gemaakt met voldoende zekerheid de personen die zouden kunnen zijn betrokken te identificeren) van het beginsel zou kunnen afwijken, na een gemotiveerde beslissing die, in alle gevallen, vatbaar zou kunnen zijn voor een jurisdictionele censuur a posteriori.