merkt op dat landbouwinvesteringsbeleid doorgaans gericht is op de grootschalige aankoop van land, alsook op de exportgerichte landbouw, die gewoonlijk losstaat van de plaatselijke economieën; stelt vast dat de ontwikkeling van extensieve irrigatie in de beoogde geografische investeringsgebieden van de NAFSN ertoe zou kunnen leiden dat er minder water beschikbaar is voor andere gebruikers, zoals kleine boeren of nomadische veehouders; beklemtoont dat onder deze omstandigheden het vermogen van zeer grote PPP's om een positieve bijdrage te leveren aan armoedebestrijding en voedselzekerheid kritisch moet worden beoordeeld en moet worden v ...[+++]ergroot; benadrukt dat landbouwinvesteringsbeleid gekoppeld moet zijn aan de ontwikkeling van de plaatselijke economieën en deze moet ondersteunen, met inbegrip van kleinschalige boerenbedrijven en agrarische gezinsbedrijven; wijst erop dat in de eigendomsrichtsnoeren van de FAO wordt aanbevolen de toegang tot land te waarborgen zodat gezinnen voedsel voor eigen gebruik kunnen produceren en een hoger gezinsinkomen kunnen genereren; wijst op de noodzaak om grootschalige investeringen in landbouwgronden in Afrika op deze richtsnoeren te baseren, en daarbij de toegang tot land van kleine boeren en lokale gemeenschappen te waarborgen, lokale investeringen door kmo's te stimuleren en ervoor te zorgen dat PPP's bijdragen tot voedselzekerheid en tot de vermindering van armoede en ongelijkheid.

– gezien de "Framework and Guidelines on Land Policy in Africa" (ALPFG) van de Afrikaanse Unie, het beleidskader van de Afrikaanse Unie betreffende nomadische veeteelt in Afrika: ter veiligstelling, bescherming en verbetering van het leven, de bestaansmiddelen en rechten van nomadische gemeenschappen, aangenomen door de Conferentie van Afrikaanse ministers van Landbouw in oktober 2010 en goedgekeurd door de 18e gewone vergadering van de Uitvoerende Raad in januari 2011 te Addis Ababa (Doc. EX.CL/631 XVIII) en gezien de verklaring van de Afrikaanse Unie over kwesties en uitdagingen in verband met grond in Afrika van 2009,

– gezien de „Framework and Guidelines on Land Policy in Africa” (ALPFG) van de Afrikaanse Unie, het beleidskader van de Afrikaanse Unie betreffende nomadische veeteelt in Afrika: ter veiligstelling, bescherming en verbetering van het leven, de bestaansmiddelen en rechten van nomadische gemeenschappen, aangenomen door de Conferentie van Afrikaanse ministers van Landbouw in oktober 2010 en goedgekeurd door de 18e gewone vergadering van de Uitvoerende Raad in januari 2011 te Addis Ababa (Doc. EX.CL/631 XVIII) en gezien de verklaring van de Afrikaanse Unie over kwesties en uitdagingen in verband met grond in Afrika van 2009,

Hoewel de eCall-functionaliteit tot op zekere hoogte ook kan worden aangeboden via nomadische apparatuur (zoals mobiele telefoons), zijn de rapporteurs erg sceptisch over de verplichte invoering ervan bij nieuwe typegoedgekeurde voertuigen, aangezien deze nomadische apparatuur kan worden verwijderd of men gewoon kan vergeten deze te activeren.

116. roept de EU op de regeringen van ontwikkelingslanden aan te sporen landhervormingen toe te zeggen om de landaanspraken van inheemse mensen, nomadische volkeren en landbouwers op kleine of middelgrote schaal, met name vrouwen, te beschermen en landjepik door grote ondernemingen tegen te gaan; dringt er bij de EU op aan het recht op toegang tot natuurlijke hulpbronnen af te dwingen, in het bijzonder voor autochtone en inheemse volkeren, bij de onderhandelingen over handelsovereenkomsten; moedigt alle lidstaten aan het voorbeeld van Denemarken, Nederland en Spanje te volgen en IAO-Verdrag 169 inzake inheemse en in stamverband levende ...[+++] volkeren te ratificeren, om blijk te geven van hun vastberadenheid om deze volkeren concrete bescherming te bieden; steunt de huidige en lopende campagnes voor de ratificatie en toepassing van IAO-Verdrag 169 door niet-ondertekenende landen, onder andere als een middel om het engagement van de EU voor multilateralisme en de Verenigde Naties te tonen;

Een heel treffend voorbeeld is Darfur, waar de verwoestijning tot een ingewikkeld conflict heeft geleid tussen nomadische stammen en landbouwers, waarbij de nomadische stammen steeds verder naar het oosten werden gedreven en op het land van de landbouwers terechtkwamen, met honderdduizenden vluchtelingen, verkrachtingen, verminkingen en moord als gevolg.