L'idromele diventò una specie di leggenda e si è cercato di farlo ritornare in auge alla fine del ventesimo secolo, ma solo dopo la second
a guerra mondiale l'ingegnere Aleksandras Sinkevičius, della fabbrica di idromele di Stakliškės, si mise alla ricerca della ricetta di un idromele che, in passato (dal XV al XVIII secolo), era ottenuto da miele selvatico e da diverse erbe aromatiche e spezi
e per rilanciare la produzione di idromele tradizionale, naturale, non alcolico, che all'epoca non era più prodotto né in Lituania, né nei paesi
...[+++]vicini.
Mede werd een soort legende en aan het begin van de 20e eeuw werden pogingen gedaan om de drank nieuw leven in te blazen, maar pas na de Tweede Wereldoorlog begon de procesingenieur Aleksandras Sinkevičius, van de medemakerij in Stakliškės, met het opnieuw creëren van het recept voor een mede die in het verleden (van de 15e tot de 18e eeuw) was gemaakt van wilde honing en diverse kruiden en specerijen, om aldus een nieuwe impuls te geven aan de productie van een traditionele, natuurlijke, niet-alcoholische mede, die op dat moment niet meer werd geproduceerd in Litouwen of de naburige landen.
