Die opties omvatten meestal afschaffing van de steunprijzen dan wel verlaging ervan tot het niveau van de wereldmarktprijzen; (gedeeltelijke of volledige) inkomenscompensatie via directe betalingen; afschaffing van de quota en van de andere maatregelen ter regulering van het aanbod; directe betalingen ter ondersteuning van de inkomens en betalingen voor dienstverlening op milieugebied op een nationale basis, al dan niet medegefinancierd door de Gemeenschap. Deze optie heeft zeker het voordeel dat ze zou resulteren in een sterk vereenvoudigd systeem en dat de landbouwuitgaven na geleidelijke afschaffing van de compensatiebedragen aanzi ...[+++]enlijk lager zouden liggen. Hoewel een dergelijke radicale hervorming vanuit het standpunt van economen aantrekkelijk kan zijn, zou ze een aantal risico's op sociaal en milieugebied meebrengen die, althans in sommige regio's, zeer negatieve effecten zouden kunnen hebben. Daar komt bij dat deze aanpak in elk geval in de eerste vijf à tien jaar, zolang de compensatiebedragen niet grotendeels zijn afgeschaft, enorme extra overheidsuitgaven zou vergen. Om bij voorbeeld de melk- en suikerprijzen te doen dalen tot een niveau dat in de buurt van de wereldmarktprijs ligt, zouden drastische prijsverlagingen nodig zijn en een volledige compensatie daarvan zou betekenen dat directe betalingen ten bedrage van 10 000 à 15 000 miljoen ecu moeten worden gedaan. Als de directe betalingen rechtstreeks uit de begrotingen van de Lid-Staten zouden moeten worden gefinancierd, zou het probleem van de economische en sociale cohesie in de Unie aan de orde komen en zouden overdrachtsbetalingen tussen Lid-Staten noodzakelijk worden om de kloof tussen de rijkere en de armere landen te overbruggen en het systeem te doen functioneren. 2.3. Verdere ontwikkeling van de in 1992 gekozen aanpak Naar een groter concurrentievermogen Als wij willen bereiken dat de landbouw en de levensmiddelenindustrie in de Gemeenschap volledig profiteren van de verwachte gunstige ontw ...