bevat een mechanisme op grond waarvan Dublinoverdrachten in een beperkt aantal gevallen kunnen worden opgeschort om te voorkomen dat lidstaten die bijzondere druk ondervinden op hun asielstelsels, nog extra worden belast; zorgt ervoor dat asielzoekers niet naar lidstaten worden gezonden die hun geen adequate bescherming kunnen bieden, met name wat opvangvoorzieningen en toegang tot de asielprocedure betreft; verduidelijkt de omstandigheden en procedures om bepaalde regels toe te passen, zoals die waarmee lidstaten uit mededogen of om humanitaire redenen de verantwoordelijkheid kunnen aanvaarden voor een asielzoeker; stelt aanvullende ...[+++]waarborgen vast betreffende het recht om een overdrachtsbesluit aan te vechten, zodat het recht op een doeltreffende voorziening in rechte is gewaarborgd; versterkt het recht op gezinshereniging, met name wat de hereniging betreft van een verzoeker met verwanten waarmee er een afhankelijkheidsrelatie bestaat en met mensen met de subsidiaire beschermingsstatus; preciseert de regels die op niet-begeleide minderjarigen van toepassing zijn om hun belangen te beschermen.

1. Wanneer de aangezochte lidstaat instemt met de overname van een asielzoeker, stelt de lidstaat waar het asielverzoek is ingediend, de asielzoeker in kennis van de beslissing om het asielverzoek niet te behandelen en van de verplichting om de asielzoeker over te dragen aan de lidstaat die verantwoordelijk is voor de behandeling.

Indien er binnen drie maanden geen verzoek tot overname van de asielzoeker wordt ingediend, is de lidstaat waarbij het asielverzoek is ingediend, verantwoordelijk voor de behandeling ervan.

1. Wanneer de aangezochte lidstaat instemt met de overname van een asielzoeker, stelt de lidstaat waar het asielverzoek is ingediend, de asielzoeker in kennis van de beslissing om het asielverzoek niet te behandelen en van de verplichting om de asielzoeker over te dragen aan de lidstaat die verantwoordelijk is voor de behandeling.

Indien de toetsing uitwijst dat een andere lidstaat verantwoordelijk is, kunnen zij besluiten de andere lidstaat te verzoeken de asielzoeker "over te nemen" en het asielverzoek in behandeling te nemen.

Indien de asielzoeker over onvoldoende bestaansmiddelen beschikt, moet de staat van opvang ofwel onderdak bieden ten laste van de bevoegde autoriteiten van opvang, inclusief kost en inwoning en een vergoeding voor de meest elementaire uitgaven, ofwel een financiële uitkering verstrekken, eventueel verhoogd naargelang van de gezinssamenstelling.