merkt op dat rapportageverplichtingen op energiegebied als onderdeel van een kader essentieel zijn om de voortgang en de uitvoering van de bestaande wetgeving inzake energie-efficiëntie te beoordelen; betreurt evenwel de buitensporige rapportageverplichtingen die ook door overijverige lidstaten aan ondernemingen, consumenten en overheidsdiensten worden opgelegd en die de mogelijkheden voor groei en innovatie beperken; onderstreept dat de rapportageverplichtingen waar mogelijk moeten worden vereenvoudigd om de administratieve lasten en kosten terug te dringen; uit kritiek op het feit dat de gegevens die via rapportage worden verkregen, vaak niet vergelijkbaar zijn in de EU als gevolg van verschillende uitsplitsingen, methoden en normen; ...[+++]verzoekt de Commissie om ook door middel van digitale oplossingen de administratieve lasten in verband met rapportageverplichtingen te verminderen en met het oog op een betere evaluatie van de gegevens meer richtsnoeren voor de vergelijkbaarheid van die gegevens op te stellen; pleit voor het in overeenstemming brengen van de verwachte energievraag met het kostenefficiënte besparingspotentieel in belangrijke sectoren en is van mening dat door een vermindering van de bureaucratie energie-efficiëntiemaatregelen sneller kunnen worden uitgevoerd; merkt op dat de toepassing van het beginsel „voorrang voor energie-efficiëntie” de herziening van energieplanning en -rapportage en de verbetering van de beleidscoherentie vereist om hun wederzijdse versterking te waarborgen, in het besef dat energiebesparing Europa's eerste en meest betrouwbare energiebron is; merkt op dat energie-efficiëntie de beste investering in een „energiebron” kan zijn: energie wordt betaalbaarder, er is minder behoefte aan aanvullende en dure infrastructuur aan de aanbodzijde en het helpt de klimaatverandering tegengaan.

Voor wat de screening van overheidsbedrijven betreft, is het in de eerste plaats aan de overheidsbedrijven zelf een veiligheidscultuur te creëren en te waken over het goede gedrag van zijn werknemers door het raadplegen van open bronnen.

Ten tweede was er op 22/07/15 een publicatie van de Commissie over de rol van de nationale (en regionale) ontwikkelingsbanken - voor België voornamelijk de "Federale Participatie- en Investeringsmaatschappij" (FPIM), de "Participatiemaatschappij Vlaanderen" (PMV), de "Société régionale d'Investissement de Wallonie" (SRIW), de "Gewestelijke Investeringsmaatschappij voor Brussel" (GIMB) en de "Limburgse Reconversiemaatschappij" (LRM) - als belangrijke actoren bij de uitvoering van het IPE. De algemene regel is dat de lenings- en ontleningsactiviteiten van de nationale en regionale ontwikkelingsbanken (NOB) die bepaalde basisprincipes respecteren (activiteit die er hoofdzakelijk op gericht is de gevolgen van een gebrekkige marktwerking te verl ...[+++]ichten, elk verdringingseffect van bestaande private financieringsbronnen vermijden, prioritair gericht op levensvatbare economische projecten, respect voor strikte normen inzake beheer, transparantie, verantwoordelijkheid, professionalisme en onafhankelijkheid, scheiding tussen de raad van bestuur en de uitvoerende directie, onafhankelijkheid ten overstaan van de publieke administratie in het beslissingsproces), niet beschouwd worden als activiteiten van de overheidsadministratie, wegens de onafhankelijkheid waarvan deze NOB genieten ten overstaan van de overheid, zowel betreffende de beslissingen tot het toekennen van leningen als wat de leden van hun bestuursorganen betreft; zij vallen dus niet onder het toepassingsgebied van het Stabiliteits- en Groeipact van de Europese Unie.

1. a) Zijn enkel "zelf aangekochte werken" of "door een familielid aangekochte werken" geoorloofde bronnen, of is het toepassingsgebied ruimer? b) Is een geleend werk een geoorloofde bron? c) Geldt dat voor een werk geleend van een vriend of kennis? d) Geldt dat voor een werk geleend van een openbare bibliotheek?

Overheidssteun is nodig om de doelstellingen van de Gemeenschap in verband met de uitbreiding van de productie van elektriciteit uit hernieuwbare energiebronnen te verwezenlijken, vooral zolang de elektriciteitsprijzen op de interne markt niet de volledige milieu- en sociale kosten en voordelen van de gebruikte energiebronnen weerspiegelen.

In dat kader zou de elektriciteit uit hernieuwbare energiebronnen kunnen concurreren met elektriciteit uit niet-hernieuwbare energiebronnen en zouden de kosten voor de consument beperkt blijven terwijl de behoefte aan overheidssteun op middellange termijn zou verminderen.