In antwoord op door de Raad van State gestelde prejudiciële vragen over de interpretatie van, onder meer, die bepalingen, heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie in verband met de Brusselse regeling die in sancties voorziet in geval van overschrijding van de geluidsnormen, geoordeeld : « Een milieuregeling als aan de orde in het hoofdgeding, die grenswaarden stelt voor geluidsoverlast, gemeten aan de grond, die tijdens vluchten boven gebieden die dicht bij de luchthaven liggen moeten worden gerespecteerd, vormt echter als zodanig geen toegangsverbod tot de betrokken luchthaven.

Met behoud van de toepassing van artikel 1.3 en 1.7 van dit besluit en tenzij anders vermeld in dit besluit, zijn de algemene en sectorale milieuvoorwaarden opgenomen in deel 2 en deel 3 van dit besluit van toepassing op inrichtingen en activiteiten die op de datum van inwerkingtreding van de milieuvoorwaarden zijn vergund en hebben zij voorrang op de bijzondere milieuvoorwaarden en de voorwaarden opgenomen in de individuele afwijkingen verleend op milieuvoorwaarden van titel II van het VLAREM die dezelfde problematiek regelen.

Deze punten alsook de problematiek van het gebruik van de luchthaven van Casablanca als transitluchthaven, worden actueel verder uitgewerkt door de betrokken administratie.

Voor wat de specifieke problematiek van de blootstelling aan fijn stof van werknemers op luchthavens betreft, dient dit deel uit te maken van het preventiebeleid van de betrokken werkgevers.

Antwoord ontvangen op 30 maart 2015 : 1) Ook al heeft de federale overheid een exclusieve bevoegdheid met betrekking tot de uitbating van Brussel-Nationaal, dit sluit niet uit dat het Brusselse Gewest zou beslissen om milieunormen uit te vaardigen met betrekking tot de geluidshinder die door het luchtverkeer wordt veroorzaakt als gevolg van de uitbating van de luchthaven.

Er wordt te weinig rekening gehouden met elementen inzake sociale en fiscale harmonisatie en met de milieuproblematiek.