1. De werkwijze van de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) is in overeenstemming met het recente arrest Alimanovic van 15 september 2015, dat herinnerde aan het feit dat een werknemer die minder dan een jaar gewerkt heeft vervolgens zijn status van "werknemer" gedurende zes maanden bewaart en vervolgens opnieuw de status van "werkzoekende" bekomt, in de zin van de Antonissen-jurisprudentie, die het volgende voor recht verklaart: De bepalingen van het gemeenschapsrecht inzake het vrije verkeer van werknemers staan niet in de weg aan een wettelijke regeling van een lidstaat, die bepaalt dat een onderdaan van een andere lidstaat die in eerstgen ...[+++]oemde staat werk is komen zoeken, gedwongen kan worden - met de mogelijkheid van beroep - die staat weer te verlaten indien hij er na zes maanden geen werk heeft gevonden, tenzij de belanghebbende aantoont dat hij nog steeds werk zoekt en een reële kans heeft het te vinden.

Wanneer lidstaten handelen in het kader van het gemeenschapsrecht, dat wil zeggen wanneer zij toepassing geven aan verdragsbepalingen, gemeenschapshandelingen uitvoeren (zoals de omzetting van richtlijnen in nationaal recht) of nog wanneer een nationale regeling binnen het toepassingsgebied van het gemeenschapsrecht komt, moeten zij de grondrechten, die deel uitmaken van het gemeenschapsrecht (128), eerbiedigen.

Het Hof van Justitie antwoordde dat zelfs een grondwettelijke bepaling de efficiënte toepassing van het communautair recht niet mag belemmeren : « Serait incompatible avec les exigences inhérentes à la nature même du droit communautaire toute disposition d'un ordre juridique ou d'une pratique nationale qui aurait pour effet de diminuer l'efficacité du droit communautaire par le fait de refuser au juge compétent le pouvoir de faire tout ce qui est nécessaire pour écarter les dispositions législatives nationales formant éventuellement o ...[+++]bstacle à la pleine efficacité du droit communautaire».

In het tweede geval, is deze verplichting dan niet in strijd met het primaat van het gemeenschapsrecht, dat elke nationale rechter verplicht het gemeenschapsrecht integraal toe te passen en de door dit recht aan particulieren toegekende rechten te beschermen (10) ?

(61) Cassatie, 27 mei 1971, Arr. Cass., 1971, blz. 959 : « Wanneer een conflict bestaat tussen een nationaalrechtelijke norm en een internationaalrechtelijke norm die rechtstreekse gevolgen heeft in de nationale rechtsorde, moet de door het verdrag bepaalde regel voorgaan dat deze voorrang volgt uit de aard zelf van het bij verdrag bepaald internationaal recht; Overwegende dat zulks te meer geldt wanneer, zoals hier, het conflict zich voordoet tussen een norm van het interne recht en een norm van het gemeenschapsrecht; Dat immers de verdragen die het gemeenschapsrecht hebben in het leven geroepen, een nieuwe rechtsorde hebben ingesteld, ten behoeve waarvan de Lid-Staten de uitoefening van hun soevereine machten in de bij deze verdragen om ...[+++]schreven gebieden hebben beperkt; Overwegende dat artikel 12 van het verdrag tot instelling van de Europese Economische Gemeenschap onmiddellijke gevolgen heeft en voor de rechtzoekenden individuele rechten schept die door de nationale rechtbanken moeten worden beschermd; Overwegende dat uit de voorgaande overwegingen volgt dat de rechter verplicht was de bepalingen van intern recht die strijdig zijn met deze bepaling van het Verdrag, buiten toepassing te laten» (onze cursivering)

(3) In het communautaire recht leidt de grote vrijheid die communautaire rechtscolleges hebben bij het bepalen en het verdelen van de kosten ertoe dat ze vrij vaak hun toevlucht nemen tot het billijkheidsbeginsel, of zelfs tot begrippen als « normaalheid » of « redelijkheid » : zie Stéphane Mail-Fouilleuil, Les dépens dans le contentieux communautaire, Brussel, Bruylant, Collection pratique du droit communautaire, 2005, punten 10 tot 13 en reeds genoemde verwijzingen.