Gelet op het advies van de Inspectie van Financiën, gegeven op 12 juni 2015; Op de voordracht van Onze Eerste Minister, van Onze Vice-Eerste Minister en minister van Veiligheid en Binnenlandse Zaken, belast met de Regie der Gebouwen, van Onze Minister van Financiën, belast met Bestrijding van de fiscale fraude, van Onze Minister van Begroting, belast met de Nationale Loterij en op het advies van Onze in Raad vergaderde Ministers, Hebben Wij besloten en besluiten Wij : Artikel 1. Voor de hierna vermelde administratieve en logistieke gebouwen, die in toepassing van het koninklijk besluit van 27 december 2004 tot regeling van de eigendoms ...[+++]overdracht van administratieve en logistieke gebouwen van de Staat naar de politiezones of aan de meergemeentepolitiezones en van het koninklijk besluit van 27 april 2007 tot regeling van de eigendomsoverdracht van administratieve en logistieke gebouwen van de Staat naar de gemeenten of meergemeentepolitiezones en tot wijziging van het koninklijk besluit van 24 augustus 2005 tot regeling van de eigendomsoverdracht van administratieve en logistieke gebouwen van de Staat naar de gemeenten of meergemeentepolitiezones vanaf 1 januari 2003 werden overgedragen, worden de inplantingsplannen, die gevoegd werden bij het koninklijk besluit van 9 november 2003 tot regeling van de voorwaarden en modaliteiten van de eigendomsoverdracht van administratieve en logistieke gebouwen van de Staat naar de gemeenten of meergemeentepolitiezones en de bepaling van de correctiemechanismen en tot regeling van de principes inzake de ten laste neming door de gemeenten of meergemeentepolitiezones van de huurkosten, gewijzigd, zoals toegevoegd als bijlage.

Enerzijds wordt in dit artikel 3bis bepaald dat de burgemeester een advies kan geven over de inkomsten van degene die de tenlasteneming ondertekend heeft (op grond van welke informatie ?). Anderzijds wordt in de memorie van toelichting gesteld dat de minister kan evalueren of de verbintenis tot tenlasteneming het bewijs levert dat men beschikt over voldoende inkomsten.

Wij hebben beweerd, en blijven dit nog doen in het kader van de nieuwe politieke cultuur, dat wanneer de balans uiteindelijk omslaat en men kiest voor een medische opvang in plaats van een criminologische opvang, dit niet het gevolg is van een rationele visie maar wel van partijpolitieke belangenbevrediging. Het CRASC houdt zich daarentegen helemaal niet met politiek bezig.

« 5º de vreemdeling die via een wettelijk geregistreerd partnerschap verbonden is met een vreemdeling die toegelaten of gemachtigd is tot een verblijf van onbeperkte duur in het Rijk of gemachtigd is er zich te vestigen en sinds minstens twee jaar wettig in het Rijk verblijft, met wie hij een naar behoren geattesteerde duurzame en stabiele partnerrelatie onderhoudt en met wie hij komt samenleven, voor zover beiden ouder zijn dan eenentwintig jaar en ongehuwd zijn en geen duurzame relatie hebben met een andere persoon, evenals de kinderen van die partner, die met hen komen samenleven, voor zover die kinderen de leeftijd van achttien jaar ...[+++]nog niet hebben bereikt en alleenstaand zijn, mits de vreemdeling over het omgangsrecht beschikt en de kinderen ten laste heeft, en, ingeval het omgangsrecht wordt gedeeld, op voorwaarde dat de andere houder van het omgangsrecht zijn toestemming heeft gegeven; de vreemdeling bij wie men zich voegt, moet een verbintenis tot tenlasteneming ondertekenen waarin hij zich gedurende een periode van drie jaar ten aanzien van de Belgische Staat en het OCMW verbindt tot de betaling van alle verblijfs-, gezondheidszorg- en repatriëringskosten; »;

Er dient tenslotte nog eens benadrukt te worden dat het gebruik van de verbintenis tot tenlasteneming één van de mogelijkheden is om het bewijs aan te brengen dat men beschikt over voldoende middelen van bestaan [zie artikel 3bis (nieuw), eerste lid, van de wet : .het bewijs van voldoende middelen van bestaan kan geleverd worden door het overleggen van een attest van tenlasteneming].

­ In vergelijking met artikel 6 van het voorontwerp van wet dat aan het advies van de Raad van State werd voorgelegd en waarin bepaald werd dat de garant zich gedurende een termijn van twee jaar ten opzichte van de Belgische Staat en elk bevoegd O.C.M.W. ertoe verbindt om de kosten van gezondheidszorgen, verblijf en repatriëring van de vreemdeling te zijnen laste te nemen, werden in artikel 7 van het ontwerp van wet [artikel 3bis (nieuw) van de wet] de verplichtingen van de garant uitgebreid in die zin dat hij zich in het attest van tenlasteneming ook dient te verbinden ten opzichte van de vreemdeling zelf.