Het Internationaal Verdrag van 2001 inzake de burgerlijke aansprakelijkheid voor schade door verontreiniging door bunkerolie (Bunkerolieverdrag) werd tijdens een diplomatieke conferentie onder auspiciën van de Internationale Maritieme Organisatie op 23 maart 2001 aangenomen teneinde een passende, snelle en doeltreffende schadeloosstelling te waarborgen van personen die schade ondervinden door verontreiniging door olie die als brandstof in scheepsbunkers wordt vervoerd.

de CO -uitstoot in de scheepvaart met 40 % verminderen tegen 2050,

Het aandeel van koolstofarme brandstoffen in de luchtvaart moet in 2050 met 40 % zijn gestegen en de koolstofemissies door het gebruik van bunkerbrandstoffen in de scheepvaart moeten in 2050 met 40 % zijn verlaagd ten opzichte van de niveaus in 2005.

Het Bunkerolieverdrag werd aangenomen onder auspiciën van de Internationale Maritieme Organisatie (IMO) om passende, snelle en doeltreffende schadeloosstelling te waarborgen van personen die schade ondervinden wanneer als brandstof in scheepsbunkers vervoerde olie in zee terechtkomt.

„energie”: alle vormen van in de handel verkrijgbare energie, waaronder elektriciteit, aardgas (met inbegrip van vloeibaar aardgas en LPG), brandstoffen voor verwarming of koeling (met inbegrip van stadsverwarming en -koeling), steenkool en bruinkool, turf, transportbrandstof (met uitzondering van bunkerbrandstoffen voor het lucht- en zeevervoer) en biomassa zoals deze laatste omschreven wordt in Richtlijn 2001/77/EG van het Europees Parlement en de Raad van 27 september 2001 betreffende de bevordering van elektriciteitsopwekking uit hernieuwbare energiebronnen op de interne elektriciteitsmarkt

Het Bunkerolieverdrag van 23 maart 2001 van de Internationale Maritieme Organisatie heeft tot doel " de schadeloosstelling te waarborgen van personen die schade ondervinden wanneer als brandstof in scheepsbunkers vervoerde olie in zee terechtkomt" .